Lucius Annaeus Seneca, philosophus et scriptor Romanus, notus est propter suas epistulas et tractatus de virtute et sapientia. In opere “De Consolatione ad Helviam Matrem,” Seneca de sapientia et fortuna disputat.
Seneca docet sapientiam esse virtutem maxime laudabilem, quae hominem a variis periculis et calamitatibus liberat. Sapientia, secundum Senecam, non in divitiis aut potentia aut fortuna reperitur, sed in animo sapientis. Homo sapiens, qui virtute et ratione regitur, omnia adversa fortunae patienter sustinet et invenit consolationem in sapientia.
Seneca tamen non negat fortunam esse potentem et variam. Fortuna, inquit, humanae vitae participem est, sed non debet hominem ab eius recta via deflectere. Saepe fortuna nos adversis iactat et prosperitatibus extollit, sed sapiens, qui mentem suam firmam et constantem tenet, neque adversa fortunae extimescit neque prosperitatem superbe accipit.
Homo sapiens, secundum Senecam, virtutem et sapientiam amat, non divitias aut honores. Virtus et sapientia hominem ad summam felicitatem ducunt, quae nec fortuna potest auferre nec adversitas infringere.
In conclusionem, Seneca sapientiam et fortunam comparat et docet hominem in sapientia felicitatem invenire posse, etiamsi fortuna adversa eum premat.
